машината за леб ја купивме пред точно една година. прво се противев, мислев ќе зафаќа место, а нема да ја користиме. мислев дека можат да се прават само два – три различни рецепти за леб и тоа ми изгледаше досадно. слушав дека мора строго да се придржуваш до рецептите кои доаѓаат со неа, ама прилично брзо почнав да не се придржувам до нив. менувам разни брашна, додавам разни семиња и зрна. сол помалку, шеќер воопшто не ставам, а ни млеко во прав. некогаш додавам некој зачин, лут буковец или суво нане, оригано. наместо вода, ставам кефир, или течноста што останува кога ќе се процеди кефирот. или сварена пченица, пире од цвекло…
знаете дека многу сакаме да јадеме шопска, и ја јадеме скоро секој втор ден. е, ама оваа салата панзанела се заканува да и го заземе местото. барем мене многу ми се допаѓа, со преливот од оцет балсамик и лепчето кое ја упива течноста од патлиџаните.
овие лепчиња имаат многу интересен вкус. однадвор имаат убава коричка со вкус на квики переци, а внатре се меки и воздушести.